جناب حجت الاسلام و المسلمین  دکترحسن روحانی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ايران

با سلام

بنام خداوند مهرو اميد، خداوندی که امید را در دل درد مندان زنده نگه داشت ، خداوندی که دولت امید راپیروز و امید را مطبوع ترین غذای روزانه فقراو گرفتاران روزگار ما قرارداد. آری ، مردم به دولت تدبیر و امید رأی دادند تا امیدشان به سر منزل سعادت برسد، مردمی که میانشان قشری زحمتکش به نام راننده وجود دارد، قشری که همیشه زیر خط فقر بوده و در آرزوی عبور از این خط، چوپ خط عمرشان را علامت می زنند. اینها افرادی بودند که وقتی در جاده زندگی به بن بست رسیدند، حرفه رانندگی ، تنها راه گریز از شرمندگی زن و بچه هایشان بود؛ بنابراین با هر سختی و مشقتی وسیله نقلیه ای تهیه کرده و نان بخور نمیری در آورند؛ اما نوبت به نوسازی مینی بوسهای پیر و فرسوده که رسید، سقف آنها به امید داشتن خودرویی بهتر و مجهزتر به دست صاحبشان برداشته شد، غافل از اینکه ون های روسی غزال، دلیکای چینی و مینی بوس های کارسان معلوم الحال تحمیلی خارجی در انتظارشان است.  فریاد روزمرگی آنان زمانی رساتر می شود که بخواهند خودروی خود را تعمیر کنند؛ زیرا طی 9 ماه هزینه ها سه برابر شده اما کرایه ها...؟!

آری هیچ کس به فکر این قشر زحمتکش راننده نیست ، نه آنهایی که خودروهای از رده خارج کشورهای دیگر را وارد کردند و نه آنهایی که اجازه ورود چنین خودروهایی را صادر نمودند. آیا کسی پیدا می شود به درد این دردمندان گوش دهد و برایشان قدمی بردارد؟ افرادی که زحمت حمل و نقل کارکنان ادارات ، بیمارستان ها ، کارخانجات ،مدارس و ... را به عهده دارند و به دنبال روزی حلال می گردند. جناب آقای رئیس جمهور از جنابعالی تقاضا می شود نسبت به بهبود وضیعت کاری و معیشتی این گروه از جامعه ، قدمی برداشته تا به امید پروردگار خیر دنیا و آخرت نصیب شما و همرزمانتان  گردد.